فرصتی برای گفتگو!

سلام.

قبل از گفتن هر حرفی با مریم خانم دوست خوب افغانیمون که واسه ی پست قبلی وبلاگم پیام داده بود چند کلمه ای حرف دارم. نمی دونم می خونه یا نه اما امیدوارم که بخونه!

مریم خانم، من هرگز به هیچ ملت و ملیتی توهین نکردم و نمی کنم. خصوصا که دوستای خیلی خوبی دارم که ایرانی نیستن و بهشون افتخار می کنم. من اگر چیزیم گفتم به جمع نگفتم بلکه به فرد گفتم! اگر کمی دقت کرده بودی می فهمیدی. من تعصب به خرج نمی دم و حرف تو رو تصدیق می کنم که در هر ملیتی خوب و بد وجود داره. ایرانی هایی هم هستن که از هزار هزار انسان بد بدترن! شاید گاهی وقتا برای اونا کریه ترین القاب کم باشه! بنابراین نوشته ی منو توهین تلقی نکن! من از طرف همه ی مردم ایران از تو و هموطنات عذر می خوام اگر توی ایران به شما توهین شده، اما بر این مساله هنوز هم تاکید می کنم که من به هیچ ملیت و قومی توهین نکردم و اتفاقا با کسانی که توی کشورم غریب بودن و با من برخورد داشتن جوری برخورد کردم که اگر من در کشور اونها غریب بودم انتظار داشتم اونا با من برخورد کنن! این مساله رو می تونی از خیلی از هموطنات که توی شیراز هستن و توی مدرسه ی راهنمایی ضیااشمس معدل درس می خونن بپرسی!

با همه ی این احوال اگر حس کردی به تو توهینی شده از صمیم قلب ازت معذرت خواهی می کنم و آرزو می کنم وطنت و مردمت به بهترین موقعیت ها و افتخار های ملی و علمی و اقتصادی و سیاسی برسن. شاد باشی دوست خوبم!

حالا یه سلام دوباره به دوستای خوبم

تشکر می کنم از دوستای خوبی که روز تولدم رو فراموش نکرده بودن و بهم تبریک گفته بودن ، برای همشون آرزوی شادی دارم.

با رفتن یه اردیبهشت دیگه و اومدن خردادی دوباره یه سال به سن من اضافه شد و 21 ساله شدم. اول خرداد یادآور زمانهایی که از عمرم گذشته و خاطره هایی که ازش باقی مونده!

می خوام توی روز تولدم یه نگاه دیگه به خدای درونم بندازم! می خوام از صمیم دل باهاش حرف بزنم. می خوام طعم شیرین گفتگو با همراه همیشگیمو یه بار دیگه بچشم!!

خدایا! شکرت به خاطر تمام روزایی که در کنارم بودی! به خاطر نگاهی که ازم برنگردوندی! به خاطر فرصت هایی که برای جبران اشتباهام بهم دادی.

خدایا شکرت به خاطر اینکه به من اجازه دادی تا یک سال دیگه رو در کنار خانواده و عزیزانم سپری کنم.

شکرت به خاطر اینکه لذت زندگی در کنار بهترین پدر و مادر، بهترین خواهرا و برادر و بهترین همسر رو به من عطا کردی و این لذت رو با حضور مهربونت چندین و چند برابر کردی.

خدایا شکرت به خاطر دوستای خوبی که دارم.

به خاطر سربلندیم! بخ خاطر سلامتیم!

خدایا هرچقدر که بگم کم گفتم! پس بذار تمام خواهشم رو توی همین چند جمله خلاصه کنم:

خدای من، هرگز نگاهت رو ازم برنگردون و همیشه همراهم باش. چه در طول دوران زندگی دنیاییم و چه در آخرت!

خدای من، هرگز به اهریمنان اجازه نده تا محبت و عشق تو رو از دلم حتی برای لحظه ای بیرون کنن، بلکه هر ثانیه به عشق و محبت خودت در دلم افزون کن!

خدای من، موهبت زندگی در کنار خانواده و عزیزانم رو از من دریغ نکن و هرگز به من اونقدر فرصت نده تا در سوگ عزیزی اشک بریزم!

خدای من، سلامتی، سربلندی، سعادت، امید، عشق، ایمان، آزادی، بی نیازی به غیر خودت و نیاز دائمی به تو رو برای خودم و عزیزانم از تو می خوام.

پناهم باش، محرم دردها و راز هام باش. نذار به جز تو تکیه کنم. و هرگز این تفکر رو از من نگیر که آنچه به صلاح من هست رو در راهم قرار میدی و چیزهایی که به داشتنشون اصرار می کنم و به دست نمیارمشون بدون شد اگر بودن برام بی زیان نبودن!

یه بار دیگه شکرت می کنم. اینبار نه فقط به خاطر نعمتهای بی کرانی که نصیبم کردی، بلکه به خاطر اینکه بهم اجازه دادی تا باهات حرف بزنم! به خاطر اینکه به حرفام گوش دادی! به خاطر اینکه مجال تشکر از تو رو حتی اینقدر ناچیز و حقیر در برابر عظمت تو و نعماتت پیدا کردم!

الهی شکر!