روزگاری تازه آغاز شده

آنچه به عنوان احیای فرهنگی برساختار فرهنگی کشور گذشت،جزلطمه و آسیب نبود و به هر حال دیدیم هرآنچه که گذشت. امروزبا برخی ازآقایان برسرشاهراها هستند و مترصد فرصتی دیگر . غافل از اینکه اینجا ایران است.در این خاک اگرچه گاه ضحاکها برسرکار بوده اند ، کاوه ها دوصد چندان بوده اند.اینجا ایران است سرزمینی با تاریخ کهن . نه فریادهای بردگانش را فراموش میکند و نه شکوه و جلال همیشه جاودان شهیدانش را.درلابه لای پرپیچ وخم روزگاران صدای ضجه های مردان گرفتاردربدنش رامیشنویم وغرش سهمناک مردان همیشه مبارزش را . سرزمینی که اگر رنج ها و سرورهایش رافراموش میکند دلیر مردانش راهرگز تنها نمی گذارد. ابهت غرب واقتدار جاودانه اش ، از بزرگان همیشه نام آورش است . اینجا ایران است . هر چندگاه اهریمنی با سیاهکاری بر مسنی نشسته اما غیور مردانش برنتافته اند . در اوج ظلم و ستم های پیش از انقلاب ، شهردار رفیق باز تهران ( غلامرضا نیک پی ) زیر فشار افکار عمومی مجبور به استفعا شد . چند روز پس از استفعا ، ازمجلس سناتورهای انتصابی فرح ، بار دیگر سر برآورد . جناح مهاجر انوفیل هم دقیقا به همانگونه عمل می کرد. هنگامی که مدیر فرهنگی یکی از استانها در مصاحبه زنده صدا و سیما با پرسش درباره دهها خلافکاری روبه رو گردید و ناگزیر به استفعا شد وی را به تهران فراخواندند و مدیریتی دیگر به او محل کردند . هنگامی را که ناخدای کشتی آمریکایی به خاطر به خاک وخون کشیدن مسافران ایرباس جایزه شجاعت گرفت و به راستی ظالمان همگی یکسان عمل می نمایند . اینک زمان آن رسیده است که این آقایان پیش از خشم مردم به دست خود استفعا نمایند .