لحـظه جـدایـی

رسید آن لحظه شور و غم انگیز زندگی ، لحظه ای که باید از همسفر زندگیم خداحافظی کنم ،
رسید آن لحظه که باید از یار همیگشی قلبم جدا شوم .... خداحافظی کنم !
رسید آن لحظه ای که کاش در اعماق تاریک و سرد زندگی محو می شد و به سر نمی رسید .
لحظه ای رسیده است که باید از همسفر رندگی برای همیشه خداحافظی کنم.
چگونه فراموش کنم آن روزها را ؟ چگونه قید آن روزهای خوش و شادی قلب همیشه شادمان
را فراموش کنم ؟ چگونه دوری همسفرم را و یار همیگشی خود را تحمل کنم !
یاری که خاطره های خوش و دل انگیزی را از او به یادگار در قلب سوخته ام نگه داشته ام!
از این پس همسفر من تنهایی و سکوت سرد زندگی خواهد بود . از این پس راهی دشتهای
بی خاطره و تلخ خواهم شد .
از من نخواهید که ترک یار کنم ، ترک دیار کنم ، من به یارم دل بسته ام !!
من به دیار عاشقان عادت کرده ام ! همسفر زندگیم تنها سفر خواهد کرد ، کوله بارش را تنها
و بدون من خواهد بست ، به آن سوی آسمانهای بی کران پر خواهد کشید ...
چه کنم که دوستش می دارم ، چه کنم که زندگی من است و عشق پاک من است !
چگونه دل از فرشته ای بزنم که در لحظه های همیشه زرد و خشک زندگی بهار را به من
هدیه کرد ، عشقش را با من و برای من تقسیم کرد ، برای من زمزمه تنهاییم را
دوباره زنده کرد !!!
نمی توانم از مهربانی و از محبت های بی دریغ او که همیشه به یاد من بوده است ،
غافل شوم و از یادم ببرم ...! آن لحظه که همسفر زندگیم از من جدا خواهد شد ،
بی شک همان لحظه ی تلخ زندگی من خواهد بود ... که دیگر مجالی برای ادامه زندگی
نخواهم داشت ، دیگر روانه سرزمین هایی که در آن سردر گم می شوی ، خواهم شد !!!
و باز رسید آن لحظه ای که قلب دو شبنم سوار بر گلهای شادی آفرین زندگی ،
از دوری همدیگر خواهد شکست ، رسید آن لحظه ای که دو همسفر همیشه خوشبخت زندگی
در نیمه راه زندگی فاصله ای در میان آنها غوغایی بر پا خواهد کرد ، آنها را از یاد همدیگر و از
دفتر خاطرات همدیگر پاک پاک خواهد کرد ...

(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))