دل افروزترین خاطره...

از دل افروزترین روز جهان خاطره ای با من هست
به شما ارزانی سحری بود وهنوز گوهر ماه به گیسوی شب اویخته بود
گل یاس عشق در جان هوا ریخته بود
من به دیدار سحر میرفتم نفسم با نفس یاس در امیخته بود
می گشودم پر میرفتم و میگفتم های!
بسرای ای دل شیدا بسرای
ابن دل افروزتزین روز جهان را بنگر
ابن دلاویزترین شعر جهان را بسرای
اسمان یاس سحر ماه نسیم
روح در جسم جهان ریخته اند
شور و شوق تو بر انگیخته اند
تو هم ای مرغک تنها بسرای
من به دنبال دلاویزترین شعر جهان میگشتم
دو کبوتر در اوج بال در بال گذر می کردند
دو صنوبر در باغ سر فراگوش هم اورده به نجوا غزلی می خوانند
مرغ دریایی با جفت خود از ساحل دور رو نهادند به دروازه ی نور...
چمن خاطر من نیز ز جان مایه ی عشق
در سرا پرده ی دل غنچه ای می پرورد
هدیه ای می اورد بر گهایش کم کم باز شدند
یافتم!یافتم!ان نکته که می خواستمش
با شکوفایی خورشید و گل افشانی لبخند تو اراستمش!
تار و پودش را از خوبی و مهر خوش تر از تافته ی باس و سحر بافته ام
دوستت دارم را من دل اویز ترین شعر جهان یا فته ام
این گل سرخ من است دامنی پر کن از این گل
که دهی هدیه به خلق که بری خانه ی دشمن!که فشانی بر دست
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست
در دل مردم عالم به خدا نور خواهد پاشید روح خواهد بخشید
تو هم ای خوب من این نکته به تکرار بگو
این دلاویزترین شعر جهان را همه وقت
نه به یک بارو به ده بار که صد بار بگو
دوستم داری را از من بسیار بپرس
دوستت دارم را با من بسیار بگو

(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))