دیشب دلم وکشتم

رویاهام هم، همه زیر بارون چشام خیس شدن
یه بارونی میومد اینجا... اما کسی بارون وندید... بوسه ی باد خزونی بود و
همهمه ی یه دل دیوونه وتنها یه حقیقت تلخ به اسم «حقیقت»...!
یه باور نمناک... دیشب جاده رو بستن ورود ممنوع زدن اول جاده...
یه تابلوی گنده از اول اونجا بود اما چون خیلی بالا زده بودنش ،دیده نمیشد
دیشب به اون تابلوگندهه خیره شدم... خوب نگاش کردم، بعضی جاهاش پاک شده بود
بعضی جاهاش انگار زخمی بود، خاکی و سوراخ سوراخ
اما خوب که نگاه کردم، دیدم یه چیزی نوشته
خوندمش اما به کسی نگفتم روش چی نوشته بود...
نه رفتم نه برگشتم همون جا نشستم تا صبح شد
بعد امروز همه ی رویاهای بارونیم وبرداشتم آوردم اینجا
به پشت سرم که نگاه کردم خیلی خاطره ها یادم اومد
خیلیاشون نشونه بود... نشونه هایی که وقتی دمپاییم تو گل گیر کرده بود ومن
سخت مشغول بیرون کشیدنشون از تو گل بودم
بهشون توجه نکردم،...! هنوز دلم به جاده است... تواین رویای بارونی ،دیگه میدونم که
چرا اول اون تابلو گندهه رو ندیدم وچرا حالا جاده رو بستن...
فکر میکردم این جاده رو که برم میرسم به ستاره ها
اما یادم نبود که من ستاره ندارم.........

((( ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم!!!. )))
((( نه اینجا! نه آنجا! درپی جایی برای زیستن! )))
(((آرزو می کنم برای همه که فقط یک آرزو در دلتان باقی بماند.)))
(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))