شهر سوخته عشق !

مهربانم آن زمان که آمدی ، آن دلی که معشوق عشق تو شد من بودم ! آن چشمی که سحرگاهان برای تو اشک ریخت
چشمهای گریان من بودند چه گریه هایی که برای تو در سکوت سردم از گونه هایم بر زمین جاری نگشتند!
گریه های من ، قطره هایی از دریای عشق را برای دریای زندگی هدیه کرد ...
گریه هایی که عشق تو را ، مهر و محبت تو را و حسرت دیدار تو را می ساختند اشک ریختم و همچنان اشک ریختم
و برای تو مهربانترینم گریه کردم و ... و اکنون موج ساحل زندگیم ، طوفان دریای دهکده عشقم و دریای عشقم تویی
یادگار عاشقیم ، ای نفس های من ، چه گرمای تندی دارد این آتش عشق تو! گرمایی که گرمتر از گرمای خورشید می باشد ...
خورشید در مقابل گرمای عشق تو سردتر و بی عاطفه تر می باشد . ماه شب ها را نمی خواهم !
مهتابی در آسمانهای شبها نمی جویم ماه من نگاه سپید تو است ! مهتاب من آن آسمان ابری دلت می باشد
در انتظار طلوع خورشید می باشم و می شمارم ثانیه های باقی این انتظار را! خورشید از اوج همان آسمان بالای سرمان
که آبی و بی کران است طلوعی درخشان خواهد کرد و فاصله های اندک من و تو دیگر پایان خواهد یافت...
قصه عشق من و همان شاهزاده قصر زندگیم ثبت خواهد شد در دفتر تاریخ! مهر و محبت تو و عشق پایدار تو ،
عشق لیلی و مجنون را کنار خواهد انداخت! و در کنار شهر عشق ، شاهزاده قصر زندگیم روبر رویم خواهد ایستاد ...
و این دو کبوتر عاشق با دو بال خونین خود دور خواهند شد از این سرزمینها من و تو به شهر سوخته عشق خواهیم رفت ،
آری شهر سوخته و سیاه عشق شهری است که در آن عشق نیز معنای خود را از دست می دهد ...
دیاری نیست که عاشقان به عشقان دل ببندند ، جانشان را فدای هم کنند دیگر این واژه ها در آن شهر معنایی ندارد
بلکه روح برای روح باقی می ماند... این واژه های شیرین همان قصه من و تو را می رسانند ، آری روح من همان روح تو!
بهار زندگیم ، تکه کلام من در زبانم ، به شهر دلم وارد شو ...
نزدیک و نزدیک تر بیا به شهر عشقم تا رها شویم به همان شهر سوخته عشق !

((( ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم!!!. )))
((( نه اینجا! نه آنجا! درپی جایی برای زیستن! )))
(((زندگی بدون دوستی مثل رزی بدون شبنم است)))
(((آرزو می کنم برای همه که فقط یک آرزو در دلتان باقی بماند.)))
(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))