ما چرا نقاب به صورت می‌زنیم؟

ما چرا نقاب به صورت می‌زنیم؟

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

«انسان از ابتدای تولد دو ویژگی جالب دارد. یکی ویژگی خود بزرگ‌بینی، مورد تحسین واقع شدن و آرمانی بودن است و ویژگی دیگر اطرافیان و دیگران را مورد تحسین قرار دادن و آنها را بزرگ دانستن است. وقتی که احساس اولی رشد کند، فرد به جایگاه رهبری، اقتدار و فرماندهی می‌رسد و اگر وجه دوم رشد پیدا کند فرد به شخصی پیرو و فرمانبر تبدیل می‌شود.»...

دکتر احمدعلی نوربالا، روانپزشک از این مقدمه استفاده می‌کند تا به این سوال ما جواب بدهد که: «چرا ما آدم‌ها گاهی خودمان نیستیم؟ چرا عادت کرده‌ایم هرازگاهی نقاب به صورت بزنیم و خودمان را جور دیگری نشان بدهیم؟» دکتر نوربالا در ادامه می‌گوید:

وقتی که ما فرزندمان را پس از انجام کارهای خوب مورد تشویق قرار می‌دهیم، احساس ارزشمندی در او به وجود می‌آید و خود را برتر از همه می‌بیند. او به مروز زمان متوجه می‌شود که بدون پدر و مادرش لحظه‌ای قادر به زندگی نیست زیرا آنها هستند که نیازهایش را برطرف می‌کنند. اما به مرور متوجه می‌شود که برخی از کارهایش مورد تقبیح است و پدر و مادرش هم دانای کل نیستند و نمی‌توانند به تمام نیازهای او پاسخ گویند و قدرت آنها نیز بی‌پایان نیست. به چنین وضعیتی ناکامی بهینه می‌گوییم زیرا اگر چه شکست محسوب می‌شود ولی فرد به دنبال این شکست درصدد رفع نواقصش برمی‌آید و خود را با واقعیت تطبیق می‌دهد که این مساله زمینه‌ساز موفقیت می‌شود. به شناخت فرد از خود در این حالت، خود‌پنداره می‌گوییم که با توجه به شناخت فرد از توانمندی‌ها و ویژگی‌های مثبت و منفی‌اش شکل می‌گیرد. اگر این خود واقعی با آن خودی که دیگران از آن انتظار دارند، یکسان باشد، آن وقت فرد از یک عزت نفس مناسب برخوردار می‌شود. اما اگر خود ایده‌آل و خود واقعی یکسان نباشند آن وقت فرد برای رسیدن به خود ایده‌آل مجبور به زدن نقاب‌های مختلف می‌شود.